พึ่งพา

ในโลกใบใหญ่มีความหลากหลาย

ไร้ความเท่าเทียม

จึงวาดฝันตั้งอุดมการณ์

สร้างสังคมแห่งความเสมอภาค

มีสิทธิเท่าเทียมกัน

ครั้นเห็นเจ้านกตัวน้อยที่คาบกิ่งไม้ใบไม้ไปสร้างรัง

บางที–มันกำลังจะส่งสาร

นก…

มีแค่จงอยปาก

มันใช้คาบกิ่งไม้สร้างรัง 

ยามหิวโหยก็คาบอาหาร

ครั้นหาคู่ ต่อสู้ และลูกน้อยร้องระงมด้วยความหิว

มันใช้จงอยปากป้อนอาหาร

นก…

มีสองปีกโบยบินในผืนฟ้าข้ามมหรรณพ

บ้างก็บอกว่ามันคือตัวแทนของอิสระเสรีภาพ

บ้างก็ใช้มันให้ทำหน้าที่ในการสื่อสาร

บ้างให้คำจำกัดความรักเดียวใจเดียว

บางตำนานเล่าขานว่านกคือพาหนะสู่สรวงสวรรค์

และนก…

มีสองเท้า กับกรงเล็บที่แหลมคม

ไว้เกาะกิ่งไม้ จับสัตว์ เดิน กระโดด

กับพวงหางบังคับทิศทางที่ต้องการบินไป

แต่หางนกหลายชนิดมีไว้ อวดตัวเมีย  

หางนกบางชนิดแข็ง ช่วยค้ำจุนขณะไต่กิ่งไม้

ในโลกใบใหญ่แห่งความหลากหลาย

รู้สึกได้ถึงความต่าง ไร้ความเท่าเทียม

แต่เวลาเรามีเท่ากัน

ส่วนสุข–ทุกข์ขึ้นอยู่กับมุมมองของแต่ละคน

ภาพเจ้านกตัวน้อยที่คาบกิ่งไม้ใบไม้ไปสร้างรัง

บางที–มันกำลังจะส่งสาร

โลกกว้างใหญ่ก็จริง แต่ใจนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่า

สรรพสิ่งล้วนถูกกำหนดมาให้เอื้อเฟื้อพึ่งพากันและกัน