365daysบันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ กระแสน้ำไหลเชี่ยวกราก ฝากชีวิตไว้กับเรือคู่ใจ ย้อนกลับไปในวันก่อน แน่นอนย่อมขลาดและหวาดกลัว กับก้าวแรกเสมอ ต่อเมื่อก้าวผ่านพ้นไปได้ ค่อย ค่อยเก็บเกี่ยวประสบการณ์ จนเชี่ยวชาญชำนาญ ไม่มีใครที่แกร่งกล้า เราต่างมีสองมือ สองเท้า หนึ่งสมอง หนึ่งหัวใจ ทำทุกวัน จนช่ำชอง พรสวรค์ หรือจะเท่าการฝึกฝน ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน มุ่งมั่น ศรัทธา ในพรแสวง
