คำ : อภิสิทธิ์ อ่อนสีทอง
ภาพ : สุชาติ ชูลี

(๑)

ภูเขา ดอนทราย สายลม
เมฆห่ม ฟ้าอุ้ม ลมหนาว
ย่างเดือน ธันวา ฟ้าพราว
ตื่นเช้า สัมผัส หมอกไอ

แสงแรก เฉิดแย้ม แพร้มพริ้ม
อุ่นอิ่ม ยิ้มพราว วาวใส
สัมผัส แนบชิด ติดนัยน์
หมอกขาว ยวงใย ในนภา

สุรีย์ เยื้องย่าง กลางหาว
ไอหมอก พร่างขาว กร้าวท้า
พรายแสง แรงร้อน ส่องมา
เร่งเตือน ไม่ช้า ลาลับ

มือน้อย หนาวสั่น ดั่งลูกนก
ยื่นยก ออกไป ต้องจับ
ดอกจาน ร่วงหล่น ระยับ
เพียงเสี้ยว หายวับ ไปกับปุยหมอก

(๒)
เสียงไก่ขัน เจื้อยแจ้ว หลังบ้าน
ขับขาน ชัดถ้อย เป็นระลอก
ดังก้อง กังวาล อยู่ในคอก
บ่งบอก ว่าฉัน นั้นฝันไป

เมื่อโควิด พิษร้าย หยุดระบาด
ฉันวาด ภาพฝัน วันสดใส
จะก้าวออก ไปตาม เสียงหัวใจ
ออกไปแนบ ชิดใกล้ ปุยหมอก และดอกจาน.