365daysบันทึกคนหลงทาง: อัยย์ รินทร์
จินตกวีแห่งราชวงศ์ถัง เลือกเวลาฤดูใบไม้ร่วงที่เย็นสบาย ใบไม้ผลิที่สดใสสรรค์สร้างผลงาน ส่วนฤดูร้อน กับฤดูหนาวใช้เวลากับความผ่อนคลาย”เพราะชีวิตต้องมีจังหวะมีขึ้น-มีลง แค่รู้จักแบ่งสรร ปันเวลาสร้างตารางการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน-วันหนึ่งภายภาคหน้าก็จะพานพบกับความสำเร็จ…
เห็นป้ายแปะข้อความของน้องวัยเล่าเรียนข้างบ้านคนหนึ่ง ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผลการเรียนของเธอค่อนข้างดี เพราะแต่ละวันของเธอมีเป้าหมาย ดังข้อความ ปรัชญาที่ขีดเขียนแล้วแปะที่ผนังเหนือโต๊ะหนังสือ ถ้อยคำสร้างแรงบันดาลใจ เธอย้ำกับตัวเองให้ใช้การเรียน การอ่านหนังสือ ต่อสู้กับตนเองและพิสูจน์ให้พ่อ-แม่ภาคภูมิใจ ในขณะที่ผมปล่อยสายลมแห่งความปราถนาจะนำพาไปในทิศทางใด นึกย้อนกลับไปในวันเก่าก่อน แทบไม่เคยเลยสักครั้งที่ผมจะลุกขึ้นมาจัดตารางเวลา มากไปกว่าการโดดเรียน กว่าจะคิดได้แต่ก็สายเกินจะย้อนกลับไปแก้ไข
หนังสือเล่มหนึ่งที่บอกเล่าเรื่องราวระหว่างพ่อที่เขียนหนังสือสอนลูกในเรื่องการจัดระเบียบชีวิตแต่ละวัน สร้างตารางเวลาให้กับตัวเอง “เพราะคนเรามีช่วงเวลาที่ร่างกายดี ก็ออกกำลัง ในยามที่สมองปลอดโปร่ง แจ่มใส มุ่งใช้ความคิด จึงจะเกิดประสิทธิผล”
ก็แค่คนติดตะรางอารมณ์ จมอยู่กับความสุข จนหลงทาง แน่ละ แม้ไม่ได้ทำร้ายใคร แต่ท้ายที่สุดก็ทำลายตัวเอง มองย้อนกลับเห็นรอยเท้าที่ก้าวเดิน ส่ายไปส่ายมาเหมือนคนเมาโซซัดโซเซ-ชีวิตวัยเด็กช่างสดใส ชีวิตผู้ใหญ่จะไม่สับสน หากใช้เวลาที่มีอย่างรู้คุณค่าทั้งตัวเองและคนรอบกาย คงได้มีแห่งรอยยิ้มและความสุขอย่างแท้จริง
