คำ : โชคชัย บัณฑิต’

ความรักถักบ่วงชื่อห่วงใย
โอบรัดมัดใจมิให้หนี
แมงมุมสุมกายท่วมใจนี้
ขึงใยไมตรีแนบชีวิต

บาง ใส ไร้แก่นแต่แสนเหนียว
โน้มเหนี่ยวเกี่ยวกอดสานสอดจิต
ละมุนละไมยามใกล้ชิด
ก่อนติดเต็มร่างขึงหว่างใจ

ทุกข์สุขสำราญร่วมผ่านพบ
เกินลบภาพหลังสะพรั่งไหล
ความรักถักบ่วงชื่อห่วงใย
ซี่กรงโปร่งใสเกินบ่ายบิน

นกน้อยตัวหนึ่งถูกตรึงรัด
สัมผัสใจอยู่ไม่รู้สิ้น
เหมือนจันทร์พันดวงในห้วงจินต์
ส่งใสไหลรินเกินบินคว้า

จากหนังสือ กวีนิพนธ์ : ฝูงนกเหนือวิหาร