นัยความเงียบ(๓)

ทุกขณะอารมณ์ที่หวั่นไหวไปกับสิ่งแวดล้อมรอบกาย บางห้วงยามเราหัวเราะสนุกสนาน หากใครอีกหลายคนกำลังดิ่งลึกอยู่โลกสีเทาหม่น มันเป็นความจริงที่ทุกคนก็ต้องพบเจอกับเหตุการณ์เหล่านี้และทุกครั้งที่ได้หยุด คิด ใคร่ครวญ บาดแผลที่เรามักจะคิดว่ามันคือความเจ็บปวด ทุกข์ระทมอยู่กับการสูญเสีย ผิดหวังราวกับแบกโลกทั้งใบเอาไว้  ทว่าเมื่อเงยหน้า เปิดใจ สัมผัสและรับรู้ ปฐมบทแห่งฉากละครชีวิตที่ต่างคนต่างมีวิถีทางเลือกของตนเอง ทุกก้าวย่างแห่งความท้าทาย ปัญหา อุปสรรค เรื่องราวระหว่างทางมักจะสร้างบททดสอบสภาพจิตใจ  

“พี่เชื่อไหม?! ผมถูกโกงมา 5 ล้านบาท…” 

ข้าพเจ้าสบตากับชายหนุ่มคู่สนทนาเพ่งมองใบหน้ามองลึกเข้าไปนัยน์ดวงตาสัมผัสได้ถึงความทุกข์ระทม ถ้อยคำร้อยเรียงเป็นเรื่องราว หลังจากกลับมาถิ่นฐานบ้านเกิด ช่วงชีวิตหนึ่งได้เข้าไปเป็นลูกจ้างในโรงงานผลิตน้ำตาลเรียนรู้งานจนกระทั่งมองเห็นช่องทางสร้างตัว จากการรับจ้างทำความสะอาดถังเก็บกากน้ำตาล  และนำกากน้ำตาลไปขาย ข้าพเจ้าเองก็ได้เรียนรู้ว่ากากน้ำตาลนั้นสามารถนำไปทำอาหารสัตว์ หมักทำแอลกอฮอล์ กรดน้ำส้ม และใช้ในการทำการเกษตร หมักปุ๋ย หรือทำน้ำหมักต่างๆ

ฉากชีวิตกระท่อนกระแท่นของชายหนุ่มที่เพิ่งจะรู้จักกันเพียงไม่นาน ค่อย ๆ เฟื่องฟู มีเงิน มีรถ บ้าน เลี้ยงดูลูกของภรรยาเก่า  แต่แล้วช่วงชีวิตก็ดิ่งลงเหวอีกครั้ง เมื่อเพื่อนรักที่เคยช่วยเหลือ หยิบยืมเงินไปเสี่ยงโชคจากวงพนัน ท้ายที่สุดก็หมดตัว 

 “ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ เขามีบุญคุณกับผม มิหนำซ้ำมา เจอโควิด-19 รถ 5-6 คันที่เคยมีก็ต้องขายไปหมด เงินที่เพื่อนหยิบยืมไป ก็ไม่ได้เงินลงทุนไปกับการซื้อกากน้ำตาล สุดท้ายต้องกู้หนี้ยืมสินมาใช้หนี้ ชีวิตผมกลับติดลบอีกครั้ง” เขาส่งแก้วโซจูให้แฟนสาวที่นั่งอยู่ในเต็นท์ ส่วนลูกสาวกลับมานอนหนุนตักปากก็พร่ำถามถึงหมู่ดาวที่ส่องแสงกระพริบพราวอยู่บนฟากฟ้า 

 “ไม่เป็นไร แล้วทุกอย่างจะผ่านพ้นไป อย่างไรก็ตามนับว่าโชคดีนะ ที่เราได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ก้าวสู่จุดสูงสุดของชีวิต ถึงแม้ตอนนี้จะกลับมาสู่ความว่างเปล่า แต่เรายังมีเงาของคนที่รักคอยปลอบใจ...”

 “ใช่ครับพี่ เนี่ย! แม้แต่รถที่มาเที่ยวกันก็เป็นของแฟน” เขาและเธอสบสายตาจนทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกได้ว่าควรแก่เวลาที่จะแยกตัว มาเล่าเรื่องดวงดาวกับลูกสาว …

ราตรีกาลเคลื่อนผ่านบรรยากาศรอบ ๆ บริเวณพื้นที่จุดกางเต็นท์เงียบสงัด- สองคู่รักเข้าเต็นท์ปิดไฟนอน  ไฟนีออนจากเต็นท์ชายหนุ่มอีกคนค่อย ๆ หรี่ดับลง เต็นท์ อื่น ๆ ต่างหลับไหลในภวังค์ฝัน นัยความเงียบงันข้าพเจ้าครุ่นคิดถึงหลากหลายเรื่องที่ผ่านเข้ามาความทุกข์ ความผิดหวังอันเป็นเสมือนบททดสอบระหว่างทาง อาจสร้างบาดแผลของเรา ของเขาของใครๆ แต่อีกไม่ช้านานก็จะล่วงเลยผ่านไป ในช่วงเวลาหม่นเศร้า  ว่าไหม! เพียงแค่เงาใครสักคนคอยปลอบประโลมอยู่ข้างกาย ไออุ่นจากสัมผัสทางกายและใจ ปลุกพลังที่จะนำพาชีวิตให้ก้าวเดินต่อไปสู่จุดหมายปลายทาง.

นัยความเงียบข้าพเจ้าเพ่งมองดวงหน้าของลูกสาวที่นอนหลับอุตุอยู่ใต้ผ้าห่ม-เธอคงไม่รู้หรอกว่าเธอคือเงาที่ปลุกพลังชีวิตให้ข้าพเจ้าลุกสู้ต่อไป

ขอบคุณคู่รักหนุ่ม–สาวที่ผ่านเข้ามา

ขอบใจตัวเองที่ตัดสินนำพาตัวเองและลูกสาวมา ณ ที่แห่งนี้ เขายายเที่ยงกับบทบันทึกของคนหลงทาง