บทกวี : รินศรัทธา กาญจนวตี ดนตรี : สุชาติ แสงทอง น้ำต้องลมพลิ้วผ่านดังม่านแพร ค่อยเคลื่อนแผ่ระลอกใต้หมอกหนาว แดดเรืองใสฉายส่องละอองพราว สวยงามราวมุกมณีแห่งชีวิน ซึมซับไว้ทั้งหมดทุกหยดหยาด ใจของแม่ธรรมชาติคือศาสตร์ศิลป์ บริสุทธิ์ดุจธารใสอันไหลริน ที่หล่อเลี้ยงผืนดินทุกถิ่นทาง เพียงลมผ่านพัดไกวคลื่นใบข้าว พิสุทธิ์ราวภาพสรรค์สวรรค์สร้าง หอมกรุ่นดอกกระถินเคล้ากลิ่นฟาง มาหอมกลางหัวใจใครสักคน หวานดอกเข็มเพียงชิมลิ้มรสชาติ เวียนดื่มหยาดน้ำทิพย์หลายสิบหน ดังมีเทพเทวามาร่ายมนต์ ให้ท้องทุ่งปรุงปรนดลบันดาล สดับเสียงดนตรีคีตศิลป์ ที่ฟ้าดินอวยพรเป็นกลอนหวาน ปลอบประโลมชีวิตจิตวิญญาณ ขณะลมพัดผ่านเหนือธารใจ