บทกวี : รินศรัทธา กาญจนวตี
 ดนตรี : สุชาติ แสงทอง

น้ำต้องลมพลิ้วผ่านดังม่านแพร
ค่อยเคลื่อนแผ่ระลอกใต้หมอกหนาว
แดดเรืองใสฉายส่องละอองพราว
สวยงามราวมุกมณีแห่งชีวิน

ซึมซับไว้ทั้งหมดทุกหยดหยาด
ใจของแม่ธรรมชาติคือศาสตร์ศิลป์
บริสุทธิ์ดุจธารใสอันไหลริน
ที่หล่อเลี้ยงผืนดินทุกถิ่นทาง

เพียงลมผ่านพัดไกวคลื่นใบข้าว
พิสุทธิ์ราวภาพสรรค์สวรรค์สร้าง
หอมกรุ่นดอกกระถินเคล้ากลิ่นฟาง
มาหอมกลางหัวใจใครสักคน

หวานดอกเข็มเพียงชิมลิ้มรสชาติ
เวียนดื่มหยาดน้ำทิพย์หลายสิบหน
ดังมีเทพเทวามาร่ายมนต์
ให้ท้องทุ่งปรุงปรนดลบันดาล

สดับเสียงดนตรีคีตศิลป์
ที่ฟ้าดินอวยพรเป็นกลอนหวาน
ปลอบประโลมชีวิตจิตวิญญาณ
ขณะลมพัดผ่านเหนือธารใจ