บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์
สองแม่ลูกที่กำลังง่วนอยู่กับการปรุงอาหาร ตามลูกค้าสั่ง บรรยากาศชุมชนย่านการค้าเก่าแก่ที่ของอำเภออินทร์บุรี ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา ในยุคสมัยที่ถนนหนทางและทางรถไฟยังไม่ทั่วถึง เรือเมล์เขียว เรือเมล์แดงซึ่งเป็นเจ้าแห่งท้องน้ำแม่เจ้าพระยาที่สัญจรและขนส่งสินค้าเข้าออกระหว่างเมืองและชนบท มีท่าเดินเรือ ท่าข้ามฟาก ว่ากันว่าตลาดแห่งนี้มีอายุกว่า 100 ปี
ผมมีโอกาสได้แวะมาที่นี่ครั้งแรกก็เพราะทีมงานช่างภาพชักแม่น้ำทั้งห้ามาสาธยาย อาหารอร่อย ราคาถูก ที่สำคัญคือวัตถุดิบนั้นทำเอง ปลาก็มาจากแม่น้ำเจ้าพระยา สุดท้ายกลายเป็นผมซะเองที่ต้องแวะเวียนมาทุกครั้ง แต่ที่พิเศษหน่อยในครั้งนี้คือลูกสาวติดตามมาด้วย ระหว่างรอคิวผมถือโอกาสพาเธอเดินชมรอบ ๆ ตลาด
“ป๊า! หนูอยากวาดรูป” เธอชี้ไปยังกลุ่มศิลปินอิสระกำลังตวัดปลายพู่กันละเลงสีบนผนังคันกั้นแม่น้ำเจ้าพระยา
“อากาศร้อนนะ”ผมบอกเธอ อีกทั้งอาหารที่สั่งไว้ก็ถูกจัดวางอยู่บนโต๊ะและเสียงเรียกจากคุณยายเจ้าของร้าน ในขณะที่ลูกชายควงตะหลิวผัดอาหารให้ลูกค้าเจ้าอื่นที่ยืนรอ ส่วนคุณตาคงเหน็ดเหนื่อยจากการเตรียมวัตถุดิบขูดปลา ปั้นลูกชิ้น นอนอยู่ในซอกหลังร้าน การได้ที่เราได้เห็นคนในครอบครัวร่วมแรงร่วมใจกันทำมาหากิน สัมผัสถึงวิถีชีวิตเรียบง่าย ไม่จำเป็นต้องเพียบพร้อมไปทุกอย่าง แค่หยาดเหงื่อ แรงกายแลกกับความสุข เล็ก ๆ น้อย ๆ ของคนในครอบครัวที่ได้อยู่ร่วมกัน…
“ป๊า นี่อะไร หูย ! เผ็ด ๆ ” พูดพลางมือโบกพัดที่ปาก สักพักใบหน้า ใบหูทั้งสองข้างเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ ร้องขอน้ำดื่ม
“อ้อ ! ปลากรายผัดกะเพรา เอาอีกไหม? ”พูดจบผมเบือนหน้าหนีกลัวเธอจะรู้ว่าแกล้ง และแล้วอาหารจานนั้นเป็นอันว่าผมต้องรับผิดชอบ ส่วนเธอเปลี่ยนเป็นไข่เจียว แกงจืด จนอิ่มเอมแล้วก็ถึงเวลาที่จะต้องออกเดินทาง
ถนนทุกสายรองรับนักสัญจรที่มุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทาง หากเรื่องราวระหว่างทางก็มีส่วนเติมเต็มความประทับใจ ในวันที่จิตใต้สำนึกภายใน รู้สึกขาดหายอะไรบางอย่าง น่าเสียดาย…ที่วันวานนั้นมิอาจหวนคืนให้เราได้แก้ไข กระนั้นก็ตามเส้นทางชีวิตย่อมนำพาเราไปสู่จุดเดียวกัน
*ผู้อ่านท่านใดสนใจแวะเวียนไปเยี่ยมชม ชิมอาหารตลาดเก่าอินทร์บุรี
ต.อินทร์บุรี อ.อินทร์บุรี จ.สิงห์บุรี ชุมชนย่านการค้าเก่าแก่ของคนสิงห์บุรี
priligy buy population n 7, 154 participants 30 74 years of age