365daysบันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ภายนอกที่ดูรกร้าง หน้าต่างปิดตาย ประตูที่ถูกล่ามโซ่ มีเถาวัลย์และกิ่งไม้ใบหญ้าปกคลุม บนผนังปูนซีเมนต์สีสันที่แต่งแต้ม แม้แต่ปูนซีเมนต์ที่ฉาบทา ดูแข็งแกร่ง บางแห่งกลับกระเทาะออกจนมองเห็นอิฐที่ซ้อนทับ อาคารเก่าๆ อายุราว ร้อยปีกว่า แลดูคร่ำครึ ครั้งหนึ่งโดดเด่นงดงาม เป็นความภาคภูมิใจของผู้ครอบครอง ที่แห่งนี้เคยมีสิ่งมีชีวิตอาศัย มีลมหายใจ ทว่ามันกลับถูกทิ้งร้าง รอคอยการเปลี่ยนแปลง จากคนที่เห็นคุณค่า หรือบางทีอาจทรุดโทรมจนพังทะลาย ด้วยกาลเวลา
