บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์



ดอกไม้เบ่งบานไม่ช้านนานก็ราโรย
ความรักผลิบาน ส่งกลิ่นหอมเย้ายวน
ริจะเป็นผึ้งดูดดื่มน้ำหวาน
เมื่อกลีบคลี่บาน เกสรส่งกลิ่นหอม
จงเร่งรุดดื่มด่ำ 
ก่อนตะวันจะเผาไหม้
เรื่องร้ายร้ายจะผ่านไป
เมื่อรู้ปล่อยวาง


จดจำแค่บางสิ่ง
ลืมเลือนฝันร้ายในอดีต
เข็มนาฬิกาไม่เคยหยุดนิ่ง
คืน-วันไม่รั้งรอ
ตราบหายใจเข้า-ออก
ย่อมมีวันที่งดงาม
ทุกวันงดงามอยู่แล้ว
แค่-มองดอกไม้บานกับผึ้ง