บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ดอกไม้เบ่งบานไม่ช้านนานก็ราโรย ความรักผลิบาน ส่งกลิ่นหอมเย้ายวน ริจะเป็นผึ้งดูดดื่มน้ำหวาน เมื่อกลีบคลี่บาน เกสรส่งกลิ่นหอม จงเร่งรุดดื่มด่ำ ก่อนตะวันจะเผาไหม้ เรื่องร้ายร้ายจะผ่านไป เมื่อรู้ปล่อยวาง จดจำแค่บางสิ่ง ลืมเลือนฝันร้ายในอดีต เข็มนาฬิกาไม่เคยหยุดนิ่ง คืน-วันไม่รั้งรอ ตราบหายใจเข้า-ออก ย่อมมีวันที่งดงาม ทุกวันงดงามอยู่แล้ว แค่-มองดอกไม้บานกับผึ้ง