บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์

เนิ่นนานเพียงใด? กับชีวิต
ย่ำไปบนเส้นทางแห่งการแข่งขัน
หนทางที่มากล้นไปด้วยเพื่อนแปลกหน้า
เดินผ่านไป-มา
ไม่มีใครสนใจใครนอกจากปลายทางของตัวเอง
บ้างมุ่งหน้าไปยังจุดนัดหมาย
บางคนแวะพักข้างทางเติมพลังชีวิต ด้วยเสียงหัวเราะ สนทนาวิสาสะ
ใครบางคนกำลังมองหาพื้นที่อบอุ่น โหยหาถ้อยคำปลอบประโลม
ชายคนนั้นเดินกลับไปเวียนมาเหมือนกำลังมองหาและรอคอยอะไรสักอย่าง
บ่อยครั้งที่เขาพยายามหนีเพื่อค้นพบสิ่งใหม่ ๆ 
ทว่ากฎแห่งแรงดึงดูดมักจะนำพาให้คืนกลับมา...
ก้าวเดินไปบนเส้นทางสายเก่าเพื่อทบทวนและหวนรฦก