บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เนิ่นนานเพียงใด? กับชีวิต ย่ำไปบนเส้นทางแห่งการแข่งขัน หนทางที่มากล้นไปด้วยเพื่อนแปลกหน้า เดินผ่านไป-มา ไม่มีใครสนใจใครนอกจากปลายทางของตัวเอง บ้างมุ่งหน้าไปยังจุดนัดหมาย บางคนแวะพักข้างทางเติมพลังชีวิต ด้วยเสียงหัวเราะ สนทนาวิสาสะ ใครบางคนกำลังมองหาพื้นที่อบอุ่น โหยหาถ้อยคำปลอบประโลม ชายคนนั้นเดินกลับไปเวียนมาเหมือนกำลังมองหาและรอคอยอะไรสักอย่าง บ่อยครั้งที่เขาพยายามหนีเพื่อค้นพบสิ่งใหม่ ๆ ทว่ากฎแห่งแรงดึงดูดมักจะนำพาให้คืนกลับมา... ก้าวเดินไปบนเส้นทางสายเก่าเพื่อทบทวนและหวนรฦก