คำ : องอาจ สิงห์สุวรรณ
ภาพ : สุชาติ ชูลี

แดดในเดือนกรกฎมิหมดไหม้
กอข่าล้าหลุบใบเกินไหวร่าง
ลมระอุพัดเผาเพียงเบาบาง
เหมือนจะหลุดลอยคว้างลงเป็นจุณ

นกกระจอกจากรังหวังพ่อนก
กลางศก ยังก่อสร้าง ฝันกลางฝุ่น
ฝันถึงฟ้าหว่านฝนมอบต้นทุน
ไว้กักตุนลานตักหลังกักตัว

หามรุ่งหามค่ำหามความคิด
หามชีวิตสัญจรตะลอนทั่ว
ตะลุยท่องทางด้นวันหม่นมัว
ตลกร้าย เทียวขึงรั้ว มายั่วเยาะ

แต่ละมื้อผ่านไปไม่ตรงมื้อ
ปีกกระพือไล่วิ่งหากิ่งเกาะ
เพื่อทุ่มเท สร้างทำ ทุ้งกะเทาะ
กระแทกเลาะความทุกข์ที่โถมทับ

กะเทาะความเปราะบางให้ร้างล่อน
ฝันเห็นหน้าเจ้าปีกอ่อน – นอนไม่หลับ
เจ้าปีกน้องท้องอิ่มกี่ยิ้มรับ
เจ้าปีกพี่นิ่งนับกี่น้ำตา

เจ้าจะงอยเล็กเล็กยังเด็กนัก
ต้องมาห่างร้างตักไม่เห็นหน้า
จำต้องไป โรคสยอง จำต้องมา
สะสมเหยื่อเวลาไปป้อนปรน

ไปป้อนเจ้าทั้งสองท้องน้อยน้อย
อ้าจะงอย รอรับ อยู่สับสน
ไร้เดียงสาเกินกว่าต้องมาทุกข์ทน
มองฟ้าบนเบือนหน้า น้ำตาคลอ

แดดที่นี่เหมือนเตาตะวันคลั่ง
หลบในรังนะลูก ให้เชื่อพ่อ
จะหาเหยื่อตัวใหญ่ใหญ่เตรียมไว้รอ
จะได้อิ่มเพียงพอทั้งสองเยาว์

ที่ที่เราเคยเที่ยวเราเคยท่อง
พี่กับน้องยิ้มหัวเราะจนลืมเศร้า
ผ่านวันหมอง โลกส่องแสง มาคืนเงา
จะพาเจ้ากางปีกเที่ยวอีกครั้ง

แดดในเดือนกรกฎมิหมดไหม้
นกบินไกลทรหดมิหมดหวัง
ลมเช้าใหม่ไหววนพ้นภวังค์
โปรดหอบไปบอกรวงรังกางรักรอ.

พุธ ๐๗ กรกฎาคม ๒๕๖๔
เวลา ๑๐.๓๗ น.
…ขอนแก่น