ฉากประทับใจ-ภูหินร่องกล้า

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์

จุดชมวิวลานหินปุ่มที่มองเห็นทัศนียภาพของภูเขา และราวป่าอันอุดมสมบูรณ์ แทบไม่อยากจะเชื่อว่าจะนำพาตัวเองขึ้นมายืนอยู่ ณ จุดนี้ในวันที่สภาพจิตใจยังคงรู้สึกเวิ้งว้าง อาจเป็นเพราะว่าการเดินทางครั้งนี้ผมมีเพื่อนร่วมทางหลายช่วงอายุคน

ตั้งแต่กลุ่มเด็กน้อยสาวคน โดยมีคู่พ่อแม่ลูก ส่วนผมและผู้สูงวัยอีกสามเปลี่ยนสถานะ ลุง ป้า ตา,จะอย่างไรก็ช่างอายุมิได้เป็นอุปสรรคกับการเดินผ่านลานหินปุ่ม, ลานหินแตก, ทุ่งดอกกระดาษและดอกไม้ป่านานาพันธุ์ขึ้นไปยืนอยู่บนเนินหินผาชูธง 

อุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้าดินแดนที่ตั้งอยู่บนพื้นที่รอยต่อของ 3 จังหวัด คือ พิษณุโลก เลย และเพชรบูรณ์ กับท่ามกลางบรรยากาศท้องฟ้าขมุกขมัวและเม็ดฝนโปรยลงมาบางขณะ มิใช่เรื่องง่ายที่จะกระเตงเหล่าเด็กน้อย ปลุกปลอบให้พวกเธอและเขาเดินขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ในขณะที่ผู้สูงวัยเช่นผมเหนื่อย หอบ จนต้องหยุดพักอยู่บ่อยครั้ง แต่สองลุง-ป้ากับตา พวกเขาคุ้นเคยกับการเดินขึ้นเนินเขา-เข้าสวนกรีดยาง  

เบื้องหน้าภาพของเทือกเขาสลับซับซ้อน ที่โอบล้อมผืนป่า กลิ่นไอแห่งความบริสุทธิ์ กับเนินหินปุ่มปรากฏการณ์ที่ธรรมชาติได้รังสรรค์มาเนิ่นนาน กี่พ.ศ กี่ช่วงอายุคน ย่อมเป็นคำยืนยันได้ถึงที่มาของสรรพชีวิตที่อยู่อาศัยร่วมกันในป่า แม้แต่มนุษย์เองก็มาจากป่า เป็นเรื่องที่น่าเศร้าในยุคปัจจุบันที่ผืนป่ากำลังถูกคุกคามด้วยคำอ้างความจำเป็นของมนุษย์ดูย้อนแย้งกับคำสอนพวกเด็ก ๆ อนุชนคนรุ่นใหม่ให้รักป่า ปลูกป่า รักสัตว์ พวกเขาจะรักและรู้คุณค่าของธรรมชาติได้อย่างไร? น่าเสียดายหากภาพความงดงามและฉากความประทับจะสัมผัสได้แค่ในโลกเสมือน