คำ : สุชาติ ชูลี

คืน-วันกับการเปลี่ยนผ่าน บอกโมงยามแห่งการเรียนรู้
บนรางที่ทอดยาว ผ่านโค้งคดลดเลี้ยว
ที่นั่นเพิ่งผ่านมา ที่นี่เพิ่งจะมาถึงและปลายทางยังห่างไกล
รอคอยก้าวย่างแห่งความท้าทาย
ก้าวที่กล้า…กับการเฝ้ามองขบวนรถไฟสายฝัน
ขบวนแล้ว ขบวนเล่าหรือทำได้แค่เฝ้ามอง
…เข็มนาฬิกาล่วงผ่าน รัตติกาล
สู่แสงแรกแห่งอรุณรุ่ง
ผสานชีวิต…
ลิขิตขีดเส้น
ให้แต่ละวันเป็นวันสุดท้าย
ก่อนกายเป็นธุลี

บางแง่มุมความคิด
ขณะนั่งมองขบวนรถไฟผ่านมา หยุดรอ เสียงหวูดให้สัญญาณ
เคลื่อนออกจากชานชาลา สถานีรถไฟรังสิต