ขณะหยุด

ในขณะที่ทุกอย่างเคลื่อนผ่านเราไปสิ่งที่เห็นจากเบื้องหน้า ภาพบางอย่างที่เลือนราง เหมือนโดนปิดกั้น ไม่ใช่ใคร ไม่มีคนหนึ่งคนใด…ก็แค่ใจเราเองต่างหาก ที่รู้สึกขัดแย้ง

ระหว่างความเคารพศรัทธา คำอวยพรดลบันดาล ผิดหวังก็ย่อมมีสมหวัง ว่ากันว่าห้วงยามแห่งความโศกเศร้านั้นช่างยาวนาน เป็นบททดสอบถึงความอดทน รอคอยแล้วลุกขึ้นเพื่อย่างก้าวเดินต่อไป

บนถนนแม้ไม่มียวดยานต์ผ่านไป-มา ชายชราหยุดรถจักรยานรอ เหลียวซ้ายมองขวาจนมั่นใจว่าจะข้ามทางแยกไปอีกฝั่งถนนอย่างปลอดภัย ด้วยการรอคอยไม่ประมาท อีกมุมหนึ่งเผยภาพเหล่าคนหนุ่ม-สาวลงจากรถกระป๋องซูบารุสองคัน พวกเขาห่างไกลบ้านเกิดเมืองนอน ข้ามฝั่งพรมแดนประเทศมาขายแรงงาน สู้เพื่อคนข้างหลังและหวังว่าสักวัน จะมีชีวิต มีความเป็นอยู่ที่ดี…

เสียงเครื่องยนต์เรือแล่นสวนไป-มา บางลำลอยไปตามลำน้ำ ในขณะที่เจ้าของเรือกำลังวางอวน เหวี่ยงแหหาปลา ไกลออกไปมองเห็นรถราที่แล่นข้ามสะพานแม่น้ำตาปี แม่น้ำที่ไหลทอดยาวผ่านป่าเขา หล่อเลี้ยงชีวิต

บ้าน…กับความคิดถึง กับเรื่องราวหลากหลายในชีวิตวัยเยาว์ และเมื่อถึงวันแห่งการเดินทางสู่โลกกว้างหอบหิ้วความฝัน แล้วภาพเมื่อครั้งเยาว์วัยก็ค่อย ๆ เคลื่อนสู่ความทรงจำ ไม่มีบ้านหลังนั้นอีกแล้ว และไม่มีใครที่รอคอย ผ่านมาคราวนี้อีกกี่เดือน กี่ปีจะได้กลับมาเยือน

หนุ่ม-สาวเหล่านั้นห่างไกลบ้านเกิดเมืองนอน ข้ามฝั่งพรมแดนประเทศมาขายแรงงาน พลังฝัน พลังศรัทธาในวัยหนุ่ม ที่เคยคุกรุ่นสักวันหนึ่งพวกเขาก็คงอ่อนแรงล้าและหวนคืนถิ่นฐานบ้านเกิด…ส่วนชายชราปั่นจักรยานข้ามถนนไปอีกฟากฝั่งอย่างปลอดภัย

บันทึกความคิด…ขณะหยุดมองดูตัวละครกำลังแสดงบทบาทแห่งชีวิต