365daysบันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ขณะยืนมองจากระยะไกล... สิ่งที่สัมผัสรับรู้สึกได้ คือความงามที่แวดล้อม อยู่รวมเป็นองค์ประกอบ มังกรเลื้อย ตึกสีชมพู ดอกหญ้า ผืนฟ้าและห้วงยามสนธยา เมื่อขยับเข้าไปใกล้... ริ้วรอย ชำรุด ผุกร่อน สีซีดจางตามกาล ธรรมดาของสรรพสิ่ง มีงอกงามและเสื่อมสลาย ความเปลี่ยนแปลงคือนิรันดร์ ขณะหลับตา สดับฟังเสียงวิหค สายลมพลิ้วผ่าน ดวงตาวันลับขอบฟ้า ลืมตาผ่านความมืด แต่ภายในใจกลับมีพลัง ก้าวเดินต่อไป
