กลิ่นโคลนสาบควาย

ไพบูลย์ บุตรขัน : ประพันธ์
   ชาญ เย็นแข  : ขับร้องโดย


อย่าดูหมิ่นชาวนา เหมือนดั่งตาสี
เอาผืนนาเป็นที่ พำนักพักพิงร่างกาย
ชีวิตเอย ไม่เคยสบาย
ฝ่าเปลวแดด แผดร้อนแทบตาย
ไล่ควาย ไถนาป่าดอน
เหงื่อรินหยด หลั่งลงรดแผ่นดินไทย
จนผิวพรรณเกรียมไหม้ แดดเผามิได้อุทธรณ์
เพิงพักกาย มีควายเคียงนอน
สาบควายกลิ่น โคลนเคล้าโชยอ่อน
ยามนอน หลับแล้วใฝ่ฝัน
กลิ่นโคลนสาบควาย เคล้ากายหนุ่มสาวแห่งชาวบ้านนา
ไม่ลอยเลิศฟ้า เหมือนชาวสวรรค์
หอมกลิ่นน้ำปรุง ฟุ้งอยู่ทุกวัน
กลิ่นกระแจะจันทร์ หอมเอยผิวพรรณนั้นต่างชาวนา
อย่าดูถูกชาวนา เห็นว่าอับเฉา
มือถือเคียวชันเข่า เกี่ยวข้าวเลี้ยงเราผ่านมา
ชีวิตคน นั้นมีราคา
ต่างกันแต่ชีวิตชาวนา บูชากลิ่นโคลนสาบควาย
อย่าดูถูกชาวนา เห็นว่าอับเฉา
มือถือเคียวชันเข่า เกี่ยวข้าวเลี้ยงเราผ่านมา
ชีวิต คนนั้นมีราคา
ต่างกันแต่ชีวิตชาวนา บูชากลิ่นโคลนสาบควาย