คำ: ภักดิ์ รตนผล
ภาพ:สุชาติ ชูลี

นับแต่สงครามไวรัสคุกคามมนุษยชาติ
คร่าผู้คนทั่วทุกมุมโลก
เรามิอาจสืบสาวเหตุแห่งหิงสานี้ได้ชัดแจ้ง
หรือเพียงอาณุภาพเร้นลับแห่งธรรมชาติ

ไวรัสตัวจิ๋ว
ให้ความเท่าเทียมกันต่อหน้าความตาย
ไม่เว้นเชื้อชาติ ศาสน์ วัฒนธรรม ร่ำรวย ยากจน
ย้ำเตือนให้ทบทวนแก่นสารชีวิต
สอนให้ตระหนักการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิต
พฤติกรรม คุณค่าสังคมเสียใหม่

มนุษย์ก่อสงครามมาแต่ยุคกรีกโรมัน
สร้างอาวุธนิวเคลียร์ ขีปนาวุธ
เคมี ชีวภาพ
ประทับรอยเท้าบนดวงจันทร์
แต่มิอาจมีชัยเหนือโรคภัยได้

หาตระหนักถึงคุณค่าธรรมชาติไม่
ซ้ำทำลาย
ป่าไม้มลาย แม่น้ำเหือดแห้ง
ภูเขาโล่งโจ้ง นาไร่ไหม้เกรียม

ผู้คนแออัดในนาครอึงอล
ในศูนย์การค้าเรือนกระจกที่ขังเชื้อโรคร้าย
บนถนนคละคลุ้งด้วยฝุ่นควัน
ในหมู่บ้านใหญ่ที่ผู้คนไม่รู้จักกัน
แม้ในครอบครัว

ผู้คนแออัดในนาครอึงอล
ในศูนย์การค้าเรือนกระจกที่ขังเชื้อโรคร้าย
บนถนนคละคลุ้งด้วยฝุ่นควัน
ในหมู่บ้านใหญ่ที่ผู้คนไม่รู้จักกัน
แม้ในครอบครัว

ต่อแต่นี้ไป
สงครามอาวุธจะไร้ความหมาย
ไม่มีประเทศมหาอำนาจ
ไม่มีประเทศ ผู้แพ้ ชนะ
ไม่มีประเทศใดถูกครอบครองได้ด้วยอาวุธ

โลกจะเหลือเพียงประเทศเดียว
จะไม่มีอาวุธใดสำคัญกว่าเวชภัณฑ์อีกต่อไป
นายแพทย์คือนายพลในชุดขาว

นาครจะย่อส่วนลง
เรือนกระจกจะถูกเปิดกว้าง
รับแสงแดด สายลม สายฝน
สถานบันเทิงจะเงียบเหงา

ถนนหนทางจะไร้ยวดยานยามวิกาล
เมืองจะถูกปรับเปลี่ยนขนานใหญ่
หมู่บ้านจะล้อมเมือง

ผู้เหน็ดเหนื่อยแห่งนาครจะหวนคืนกลับสู่ภูมิลำเนา
ไปเสียจากตลาดพืชผักที่ชุลมุน
จากตลาดปลาที่คาวคลุ้ง
ไปเสียจากโรงงานที่สายพานเลื่อนไหลไม่หยุด

สู่เรือกสวน ไร่นา หมู่บ้านที่จากมา
ฟื้นกสิกรรมแบบพอเพียงพึ่งตนเอง
ในพื้นที่โล่งกว้างขวาง
ลมโบกโบย
ภายในอ้อมแขนครอบครัว

สรรพกำลังรัฐและพลเมือง
จะมุ่งเน้นการสร้างป่าให้ชะอุ่ม
ดักก้อนเมฆและกักน้ำฝนใต้แผงราก
ไว้สร้างแม่น้ำ ลำธาร
แม่น้ำจะสร้างบ้านใหม่ ชีวิตใหม่

หมู่บ้านน้อยใหญ่
พึ่งพาตนเองได้
ด้วยการแลกเปลี่ยนพืชพันธุ์ธัญญาหาร
ข้าวแลกปลา เนื้อแลกผัก ผลไม้แลกกะปิ ปลาร้า

สัญจรแรมทางเพียงการเยี่ยมเยือน และยังชีพ
ชีวิตคืนกลับสู่ความเรียบง่าย
สงบสุข รำงับ สำรวม

ดูว่ากสิกรรมจะเป็นหนทางสว่างกว่า
หนทางใด ของมวลมนุษยชาติ

๒๘/๓/๖๓
แม่น้ำสุพรรณ
#บันทึกโควิด๑๙