ผ่านโลก

การผ่านโลกมามากเห็นความผันผวนขึ้นลง ของผู้คนมากมายรวมทั้งตัว…

เตาเผาแม่น้ำน้อย

Travel like the wind :สุชาติ ชูลี. บนเส้นทางถนนที่มุ่งสู่กรุ…

พลังใจ

แม้ว่าจะดูเหมือนเป็นผู้ที่ลดคุณค่าความเป็นมนุษย์ แต่เขากลับท…

ชีวิตคือการดิ้นรนต่อสู้

ชีวิตคือการดิ้นรนต่อสู้ไม่รู้จบสิ้น

ทั้งสู้กับคนด้วยกันและสู้กับสภาวะแวดล้อม

คือการต่อสู้ไม่ว่าด้วยกาย 
ด้วยปัญญาหรือด้วยจิตใจ

ซึ่งก่อให้เกิดสิ่งใหม่ ความคิดใหม่
การทำลายล้างและสร้างสรรค์เป็นของคู่กัน 


สะพานสู่กลางใจ

แล้วฉันก็เริ่มก้าวย่างสู่โลกแห่งความจริง
ทำชีวิตให้มีค่า เพื่อเธอจะได้ไม่ต้องห่วงและกังวล
นี่คือวิธีบอกรัก เป็นสิ่งสุดท้ายนับจากนี้
เวลาผ่านไปกี่เดือน -กี่ปี
หวังว่าเธอคงรออยู่ที่ปลายทาง

…แด่ความคิดถึงจากก้นบึ้งในจิตใจ
ฝากแม่เจ้าพระยาช่วยกระซิบบอก

ฉันสัญญาว่า..จะดูแลชีวิตที่เธอมอบให้เป็นอย่างดี
นับจากนี้…เป็นต้นไป

ชาล้นถ้วย

เพื่อประโยชน์กว้างขวาง
เป็นเหตุให้เราต้องฟังเรื่องอะไรต่างๆไว้บ้าง
ยอมฟังผู้อื่นบ้าง มีการเจียมตัวยอมฟังแม้เด็กๆ พูดบ้าง
บางโอกาสบางครั้งบางคราว
อย่าเอาตัวตนออกรับ
ยกหู ชูหางเป็นน้ำชาล้นถ้วย
อันเป็นถ้อยคำที่ใช้เป็นคำด่าชนิดหนึ่ง

คำสั่งของธรรมชาติ

สายน้ำคือเส้นทางสัญจรของมนุษย์มาตั้งแต่ดั้งเดิม,
แต่มนุษย์สร้างทางบกขึ้นเพื่อสัญจรได้อย่างรวดเร็วขึ้น
และกำลังทอดทิ้งการเดินทางอันเชื่องช้าด้วยเรือแพนั้นไป
บัดนี้สายน้ำกำลังถนนหนทางทวงทางเดินเก่าแก่ของมัน
ถนนพังทางรถไฟถอนยวงแต่สายน้ำนอนมาอย่างไม่รู้ไม่ชี้
ในวิชาการวิศวกรรมโยธาใด ๆ
มันเป็นลูกทุ่งที่ไม่ได้เข้าโรงเรียน
ไม่รู้จักหลักสูตรบังคับการการศึกษาเบื้องต้น
มันไม่มีหูไม่มีตาไม่มีสมองที่จะเล่าเรียนอบรม
แต่ตระกูลของมันมหึมาคู่โลก

ลมหายใจแห่งธรรมชาติ

Into the Books

มรรควิถีของจางจื๊อ

เมื่อธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ถอนหายใจ 
เราได้ยินเสียงลมซึ่งตามปกติแล้วไม่มีเสียง 
หากเป็นเสียงที่ปลุกสิ่งอื่นๆให้ตื่นขึ้น 
แล้วพัดพาเอาไปฯ

นิพพานน้อย ๆ

พระไพศาล วิสาโล การจาริกแสวงบุญกับการปีนเขานั้นมักแยกจากกันไ…

น้ำ

โชคชัย บัณฑิต’ หลากโค้งโยงแขนโอบแผ่นหล้าแตกแควแซ่ซ่าน้…

ชะพลู

ใบรูปหัวใจขนาดเล็ก รสชาติเผ็ดร้อนเล็กน้อย และมีกลิ่นหอมเฉพาะ…

เล็บครุฑ

สมุนไพรชนิดหนึ่งที่มีชื่อเสียงในเรื่องสรรพคุณทางยา โดยเฉพาะอ…

โหระพา

สมุนไพรไทยที่ มีกลิ่นหอมเฉพาะตัวและรสชาติเผ็ดร้อนเล็กน้อย นอ…

ปัพพัชชา

การ“บวช” มาจากคำบาลีที่ว่า  “ปัพพัชชา” หมายความว…

หนุ่มเรือนแพ

ศิลปิน กาเหว่า เสียงทอง  ประพันธ์โดย ไพบูลย์ บุตรขัน บ้านพี่…

ผู้สร้าง

โลกจะดีหรือเลวก็เพราะคนในโลกมันดีหรือเลวคนในโลกจะดีหรือเลวก็…

ดอกไม้จัดคน

คนนั่งจัด บุบผชาติ ก็คาดคิด ว่าพิชิต มันได้ ตามใจหวัง ความคิ…

ภาพปลากัด

“ธรรมชาติปลากัดมีนิสัยก้าวร้าว หวงอาณาเขตบริเวณที่มันอาศัยอย…

ยุค Climate Change

โลกกำลังเข้าสู่ยุค Climate Change อุณหภูมิเพิ่มมากขึ้นกว่าคา…

เยาวชน

เยาวชนเป็นเจ้าของทรัพยากรอย่างแท้จริง เราเป็นเพียงผู้หยิบยืม…

จำปูน

จำปูนพูนเทวษท้น พรรณนา บานซ่อนชนชายตา เพี่ยงพล้ำ หวานหอมกลิ่…

หยาดชีวิต

ม่วงดอกรักทักทายสายลมร้อน โอบคำกลอนคำเก่าในเช้าชื่น ลมแม่น้ำ…

เมืองในฝัน

เมืองสายน้ำบ้านสายลมพรมยอดหญ้า มีฝูงปลาว่ายเล่นเห็นน้ำใส เช้…

บางขณะ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ #ร้อยเรื่องราว ร้อยภาพเล่…

บางวรรคตอน

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เช้าวันสุดท้ายของปีกับบางวรรคต…

ขมา

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ปลายฤดูฝน ขณะยืนมองแสงสุดท้ายส…

วิถีนกปากห่าง

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ฤดูกาลแห่งการอพยพจากฟากทวีปที่…

รามัญวิถี


๑. วิถีมอญวิถีพุทธสุทธิ์สรณะ 
ศรัทธาปสาทะมนะมั่น
 หนทางสู่นิ…

ห่อผ้าบรรพชน

๏ หอมกลิ่นธูปควันเทียนว่ายเวียนเสก หน้าเสาเอกข้าวหอมพร้อมกลิ…

ด้วยกาลเวลา

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ภายนอกที่ดูรกร้าง หน้าต่างปิดต…

“บ้าน”

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ นานมาแล้วที่ผมมิได้เขียนบันทึก…

พัก

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ การเดินทางมุ่งสู่จุดหมาย บางห้…

อันตรธาน

นาฑีที่ยืนมองแม่น้ำเจ้าพระยายามสนธยา สัมผัสแห่งความรู้สึกในห…

ไส้กรอกโบราณ

“เราก็ไม่รู้ประวัติว่าดั้งเดิมเป็นอย่างไร ตั้งแต่จำความได้ก็…

กะปิคั่วโบราณ

ที่อื่นเขาจะใส่น้ำพริกแกง เพิ่มกระชาย เพิ่มกะปิ อาจใส่กุ้งแห…

ตีวง

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ขณะยืนมองชายคนหนึ่งดำผุดดำว่าย…

บนเส้นทาง

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ขณะสายลมพลิ้วผ่าน กับโมงยามที่…

“ทุ่งธาร”

บทกวี : รินศรัทธา กาญจนวตี ดนตรี : สุชาติ แสงทอง น้ำต้องลมพล…

หมูหงส์

การทำอาหารเป็นสิ่งที่โปรดมาก บ่อยครั้งที่ทำถวายพระเจ้าอยู่หั…

กวาดใจ

…เสียงไม้กวาดก้านมะพร้าวลากไป-มาบนลานพื้นคอนกรีตยังแว่วอยู่ใ…

หมูต้มเค็ม

“ตำรับเดิม ๆ ตั้งแต่สมัยรุ่นเตี่ย รุ่นแม่นะฮะ เตี่ยทำขาหมูต้…

ทรงคนอง

เนื่องจากบริเวณชุมชนทรงคนอง มีศาลตั้งอยู่สองฝั่งแม่น้ำท่าจีน…

ส่งข้อความ

สดชื่นเช้านี้ไหมที่รัก งานหนักยังสุขอยู่ทุกส่วน? ผ่อนคลายเสี…

ทองม้วน

ทองหยอดทอดสนิท    ทองม้วนมิดคิดความหลัง สองปีสองปิ…

ขวัญข้าว

สาธุวันนี้เป็นวันดี วันศรีวันพญา อันเชิญแม่มากินให้อิ่มหนำสำ…

โลกสลับ

ธรรมดาของชีวิต มีแล้วก็กลับไม่มีได้  โลกสลับกันไปมา เหม…

ความงาม

“พระจันทร์สวยนะ!”ที่จริงพระจันทร์ก็สวยทุกค่ำคืน แม้ในคืนค่ำท…

ขณะฝนตก

“มนุษย์เราถูกทำลายได้ แต่แพ้ไม่ได้” อาจจริงแท้แน่นอนหากก้อนเ…

วันวานเมื่อกาลครั้งหนึ่ง…ปิล็อกคี่

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์

นายท้ายเรือเร่งเครื่องฝ่าคลื่นท่ามกลางสายฝนและลมที่พัดโหมกระหน่ำ ภายในเรือมีเพื่อนร่วมชะตาอยู่เต็มลำ
มองหน้าบรรดาทีมงานที่ร่วมเดินทางกันมา ใจหนึ่งก็คิดว่าเราคงเพี้ยนเป็นแน่ แต่อีกใจหนึ่งก็บอกว่านี่เเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ของชีวิต.

ผู้นำ

ทุกคนอยากเป็นผู้นำผู้นำมีความจำเป็นสัตว์ก็มีผู้นำเขาเรียก &#…

โขงมหานทีแห่งอุษาคเนย์

หนังสือ“โขง มหานทีแห่งอุษาคเนย์” หนังสือรวมบทกวีประกอบภาพและสุนทรพจน์ของศิลปินแห่งชาติ นักเขียนชื่อดัง ศิลปิน และกวี มากมาย เพื่อแสดงออกถึงพลังอารมณ์ ความรู้สึก ห่วงใยต่อหายนะก่อนจะสิ้นแม่น้ำโขงอันลึกล้ำค้ำคูน เราไม่อยากให้แม่น้ำสายสำคัญหายไปจากเรา และก็ไม่อยากให้ใครสูญสิ้นชีวิตจิตวิญญาณในลุ่มน้ำนั้น

ทำทันที

ถ้าเรามัวแต่คิดถึงความมากมายใหญ่โตของการงานเราจะสับสนและทำอะ…

ทุ่งธาร

คีตกวี “ไพบูลย์ บุตรขัน”  บ้านท้องคุ้ง (กวานสำแล) และกิ…

สู่ขวัญ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ‘ต้อนให้ย่ำเหยียบไปรอบ ๆ เสาเก…

กวีเธอหวานดี

คำ : อหังการ์ กล้า กวีเธอหวานดีนะที่รักเธอคว้านควักวัตถุดิบห…

เจ้าพระยา

คำ : วาณิช จรุงกิจอนันต์ โลมราวไม้รายเมฆวิเวกหวิวโรยเป็นริ้ว…

เพลงขวัญข้าว

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เมฆสีเทาหม่นก่อตัวไปทั่วท้องฟ้…

รากวิถี

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ไม่มีเหตุผลอะไรหรอกที่จะอธิบาย…

ฉากทัศน์

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เพ่งพินิจบางสิ่ง ผ่านอาตยนะทั้…

สุจิต-ทุจิต

ทุจิต คือจิต เกิด “ตัวกู” เฝ้ายกหู ชูหางอย่างบ้าหลัง เขาตักเ…

เกมส์หมากรุก

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ บานลานกระดานหมากรุก มีขอบเขตตี…

คำวิจารณ์

ยาดี…มักจะมีรสขม คำแนะนำที่ดี…มักจะไม่เสนาะหู ผู้ที่อยู่…

ภราดรภาพ

มนุษย์เกิดมาเพื่ออยู่ร่วมกันดั่งกล่าวแล้ว มนุษย์จำเป็นต้องช่…

ครอบงำ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ความเชื่อที่ว่า… คนบางคนทำผิ…

คลื่นทะเล

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ทะเลกว้าง… ฉันเหงา และโดดเดี…

กฎธรรมชาติ

สรรพสิ่งทั้งหลายมีความเปลี่ยนแปลง ชีวิตเราก็ต้องเปลี่ยนแปลง …

เมื่อลืมตา

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ โบยบินไปยังจุดหมาย แม้หนทางห่า…

คนที่ไว้ใจ

จำคำของพ่อไว้…. คนฉลาดที่สุด มักซ่อนในรูปแบบคนโง่ คนแข็งแก…

สาธารณะ

ไม่มีใครทำงานสาธารณะ หรืองานการเมืองได้สำเร็จ ถ้าขาดคุณสมบัต…

สวัสดี

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ หอมกลิ่นกุหลาบ กลีบงดงามด้วยสี…

สมอเรือ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์   แม้คลื่นลมโถมถั่ง ฝากความหวั…

คู่เคียง

ถึงมีเพื่อนก็เหมือนพี่ไม่มีเพื่อน เพราะไม่เหมือนนุชนาฏที่มาด…

ถนนสายวันวาน

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ หากใครผ่านไปผ่านบนถนนทางหลวงสา…

คืนกลับ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ทุกสิ่งล้วนมีที่มา ความจริงและ…

จิตว่าง

จิตจะวุ่นหรือว่าง มันแล้วแต่ไปมองโลกในลักษณะอย่างไร มองโลกผิ…

ก้าวต่อไป

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ขณะยืนมองจากระยะไกล… สิ่งที่…

ความแก่

ความแก่ หง่อม ย่อมทุลัก ทุเลมาก ดั่งคนบอด ข้ามฟาก ฝั่งคลอง ห…

รักสงบ

รักสงบจงลืมซึ่ง “ตัวกู” และลืมทั้ง “ตัวสู” อย่างเต็มที่ มีสต…

สุขหรือทุกข์

ความทุกข์ของเราเป็นสิ่งที่มีอยู่ ถ้าเราไม่เอามาคิด มันก็ไม่ม…

สลักเพชร

อัศจรรย์อั้นจบอาณาจักร พระพายหักพัดฮือกระพือหวน ราหูจรหาจันท…

แก้จิตปรับใจ

ถือโอกาส  ถือเวลาว่าสิ่งต่างๆ ที่มันเกิดขึ้นกับเรา เป็นโอกาส…

สงวนคม

อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก สงวนค…

ใจสำคัญ

คนเรา ที่ทำดีได้ ก็เพราะใจเป็นสำคัญ คนเรา ที่ทำดียากก็เพราะใ…

ไฟนรก

เมื่อเราไม่มีสติสัมปชัญญะ ใจของเราก็ไม่สงบ เพราะสามเหตุมาจาก…

ในความมืด

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ด้วยเหตุผลของการมีอยู่ เพื่อตั…

มังกร

มังกรย่อมเปลี่ยนแปรไปตามสถานการณ์ ยามใหญ่ก็ฟ้อนเมฆเหินหาว ยา…

ค้นหาเสียง

การค้นหาเสียงในชีวิตก็คือ การพูดและมีชีวิตอยู่กับความจริง เร…

สุนทรียภาพ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ สุนทรียภาพทางด้านความคิด จินตน…

ความไม่รู้

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ สิ่งที่รู้ไม่ได้ นั้นไม่มี มีแต่ที่ยัง…

ในจินตนาการ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ หลับตา ในสภาวะอารมณ์นิ่งสงบ ฟั…

เรียนรู้

 “การพัฒนาความรู้เป็นหน้าที่ของบัณฑิต ต้องพัฒนาอยู่เสมอ ถ้าค…

คงมั่น

การปิดกั้นโลกภายนอกออกไป ไม่ใช่เป็นการเพิกเฉยต่อสิ่งรอบตัว แ…

ตรงกลาง

บางเรื่องก็มีคำตอบอยู่สองทาง เราไม่จำเป็นต้องตอบว่าจะเลือกทา…

ทางรอด

ผู้ที่อยู่รอด ไม่ได้แข็งแกร่งที่สุด หรือฉลาดที่สุด แต่ปรับตั…

สลาย

ถ้าคนเดียวทำอะไรซ้ำ ๆ ซาก ๆ คนแสดง คน ปฏิบัติก็เบื่อ คนดูก็เ…

พรั่งผักบุ้ง

๏ ชาวบ้านร้านเรือกตั้ง ตากปลา แต่ปากว่าตากฟ้า เฟื่องฟุ้ง กว้…

ทางชีวิต

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ไม่บ่อยนัก… ที่จะย้อนคืนสู่ท…

ใจไม่จำนน

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ที่เคยคิดและวาดไว้ แท้จริงเป็น…

อดีต อนาคต

ความกลัวในชีวิต คนเรามีแค่สองเรื่อง กลัวอดีต ยึดติดอยู่กับเร…

พรแสวง

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ กระแสน้ำไหลเชี่ยวกราก ฝากชีวิต…

ความผาสุข

ชีวิตยังอยู่คือชัยชนะ หาเงินได้ แค่เป็นเรื่องสนุก ยศศักดิ์ ต…

ศิลป์ ศิล สิน

ประพันธ์ :ตรีบูรพ์ (ไพบูลย์ บุตรขัน) ในโลกนี้ความหวังยังมีอย…

อีกครั้ง

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ตะวันล้าแรงแตะเส้นขอบฟ้า ระลอก…

เปลี่ยนแปลง

มีคนมากมายที่คิดจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ แต่มีคนเพียงน้อยนิด ที…

สานฝัน

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ บางขณะรู้สึกสับสน คล้ายพายเรือ…

Lover’ s Gift

ยามเมื่อสายลมวันแห่งความรักผันผ่าน หยิบบางประโยคที่อยากจะเอ่…

อีกฟากฝั่ง

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เพียงวูบหนึ่งในความคิด ที่ปราถ…

สู่ธรรมชาติ

บันทึกคนหลงทาง :  อัยย์ รินทร์ เมล็ดพันธุ์หย่อนลงดิน อาทิตย์…

ภาพในโคลนตม

บันทกคนหลงทาง :  อัยย์ รินทร์ ไม่บ่อยนักที่เราจะได้นั่งมอง ค…

ตะวันใหม่

บทกวี : เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ภาพ : ศรยุทธ รุ่งเรือง ดวงตะวั…

สะพานใจ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ แค่หลับตา ความจริงที่ซุกซ่อนอย…

กอดพ่อ

ฝนเดือนหก อีกเช้าที่ฝนตก หยิบอะไรอ่านสักหน่อย ปลุกให้ตื่นคิด…

เพลงไพบูลย์

คำ : นิพนธ์ เรียบเรียง ภาพ : ศรยุทธ รุ่งเรือง ด้วยมนต์ตรา. ข…

เวลา

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ บางเช้าที่ไม่มีอะไรให้เร่งร้อน…

รากเรา’

บทกวี : พินิจ นิลรัตน์ ภาพ : ศรยุทธ รุ่งเรือง เพราะผลพวงปวงร…

ทุ่งธาร

บทกวีโดย : รินศรัทธา กาญจนวตี เปียโนบรรเลง : รศ.ดร.สุชาติ แส…

ในวันฝนตก

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ สายฝนเทกระหน่ำตอกย้ำว่าการมาศร…

บทเรียนโลก

คำ : พิบูลศักดิ์ มาชา ละครพล มีสองสิ่งไม่สิ้นสุดหนึ่งมนุษย์ผ…

อยู่ดีกินหวาน

“อยู่ดีกินหวานจุปุ้จุก๋นเน้อ (สวัสดีสบายดีไหม)” ลำน้ำสานไหลก…

แสงแห่งอรุณ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ในค่ำคืนที่เมฆฝนแผ่คลุมผืนฟ้าแ…

ลมปรานสุดท้าย

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ บ้านไม้โบราณทรงปั้นหยาหลังเก่า…

คิดอะไรอยู่

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ …ลองนึกถึงภาพของการขุดค้นหาอะไ…

ถึงสามโคก

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ช่วงเวลาในแต่ละวัน หากมีพื้นที…

ปลายชีวิต

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ขณะนั่งปล่อยอารมณ์อยู่ที่โต๊ะห…

โลกในมุมกลับ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ในความพร่าเลือนอาจมองเห็นบางสิ…

เดินไปด้วยกัน

บันทึกคนหลงทาง: อัยย์รินทร์ “ยื่นมือมาให้พี่สิ ไม่ต้องกลัว เ…

ปลายทะเลหมอก

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ โลกมีเรื่องเล่าคู่รักมากมาย บา…

เสียงไม้กวาด

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เสียงไม้กวาดก้านมะพร้าวลากไป&#…

กล่อง

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ อาคารไม้ทรงแปดเหลี่ยมอายุราวเก…

ขณะหยุด

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ในขณะที่ทุกอย่างเคลื่อนผ่านเรา…

ประตูกาลเวลา

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ จึงเรียงร้อยถ้อยคำที่กลั่นออกม…

ต่างมุมมอง

เรื่องบางเรื่องขึ้นอยู่กับอารมณ์ -รู้สึก ถ้าอยู่ใกล้แล้วอึดอ…

สู่ขวัญ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ‘ต้อนให้ย่ำเหยียบไปรอบ ๆ เสาเก…

นักไต่

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ มีเหตุผลมากมายให้เราเลือกที่จะ…

ขวัญเจ้าเอย

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ในวันสำคัญอะไรก็ตามจะมีวันหนึ่…

หมากพลู

เรื่องและภาพ: อัยย์ รินทร์ บ้านไม้สองชั้นหลังใหญ่กลับเล็กลงไ…

“คิดถึงนะ! ”

เรื่องและภาพ: อัยย์ รินทร์ วันสบาย ๆ  นั่งทอดสายตามองคว…

แย่งศพ-มอญ

เรื่องและภาพ: อัยย์ รินทร์ โคมไฟดวงแล้วเล่าถูกปล่อยขึ้นฟ้าเป…

ผู้ศรัทธา

ธรรมชาติมีวัฏจักรอันเด่นชัดแห่งฤดูกาล โลกหมุนรอบตัวเองสม่ำเส…

พลังศรัทธา

เรื่องและภาพ : อัยย์ รินทร์ ทันทีที่รถนำแล่นผ่านเข้าสู่ประตู…

เบ่งบาน

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เช้าวันหนึ่ง ดวงตะวันซ่อนแสงหล…

รุ่งโรจน์

พระพุทธเจ้าเป็นบุตรผู้ปราดเปรื่อง  ยิ่งใหญ่และรอบรู้ที่…

ความมั่นคง

ความมั่นคง ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง แต่พื้นฐาน ของความมั่น…

พึ่งพา

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ในโลกใบใหญ่มีความหลากหลาย ไร้ค…

วงเวียน

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์รินทร์ ทักษิณาวรรต พึงสงบจิต ตั้งสติเพ…

ชีวิตที่งดงาม

อย่าจริงจังกับงานมากเกินไปมีความสุขก็พอ เพราะความสุขจะทำให้ค…

เพื่อน

บันทึกคนหลงทาง: อัยย์ รินทร์ ด้วยความคิดที่มีสามัญสำนึกมีสติ…

เริ่มต้น

บันทึกคนหลงทาง: อัยย์ รินทร์ เวลามีไม่มากนัก ทุกสิ่งล้วนถาโถ…

สัจจะ

การเดินทางจาริกเพื่อแสวงบุญ ทุกเส้นทางล้วนแต่ช่วยให้มนุษย์มี…

เพียร

ถ้าไม่สะสมทีละก้าวย่อมไม่มีทางเป็นพันลี้ ถ้าไม่รวมสายน้ำเล็ก…

อนัตตา

โลกหรือสิ่งทั้งปวงมีลักษณะ ไม่เที่ยงเป็นทุกข์และไม่เป็นของใค…

เขาคลังนอก

บันทึกคนหลงทาง เรื่องและภาพ : อัยย์ รินทร์ ไอแดดร้อนระอุยามบ…

ด้วยมือแม่

ราวกับเทพนิยาย ผู้เสกความงามง่ายร่ายมนต์ฝัน เสกแววแห่งชีวีสู…

โคกหนองนา

“จริงๆ แล้วศาสตร์พระราชากับโคกหนองนาหรือว่าเศรษฐกิจพอเพียง ไ…

นัยความเงียบ(1)

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ฟ้าสางในเช้าวันต่อมาขณะที่ข้าพ…

เปอร์เซ็นต์

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ถ้าหากความรักถูกแบ่งสรรเป็นเปอ…

มิตรภาพ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ Show, don’t tell.But what does…

คลื่นซัด

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ แทนถ้อยคำสั้น ๆ สะท้อนอารมณ์ที…

ฐาน

เรือน ตึก ที่ฐานไม่มั่นคงมันก็พังทรุดง่ายคนเรานี้ก็เหมือนกัน…

อยู่ที่ใจ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ปฏิเสธไม่ได้ว่าความสำเร็จ นั้น…

ระหว่างฝนตก

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ระหว่างนั่งหลบฝนที่เทกระหน่ำ ต…

ความมั่นคง

ความมั่นคงขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างแต่พื้นฐานของความมั่นคงท…

ชนะ (ใจ)

ผู้ชนะคนอื่น เป็น พันๆ ในสงครามไม่จัดว่าเป็นผู้ชนะที่แท้จริง…

ลมแห่งรัก

ยามเมื่อสายลมวันแห่งความรักผันผ่าน หยิบบางประโยคที่อยากจะเอ่…

ทางสู่ความสุข

ชีวิตของคนเราทุกคนนั้นเป็นอิสระและผาสุขได้แต่ผู้คนส่วนใหญ่ได…

ชนะใจ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ คนเราก็เหมือนกันแม้ภายนอกจะดูเ…

ก้าวต่อไป

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ หลากหลายถ้อยคำเอ่ยถาม ด้วยความ…

เด็ดดอกหญ้า

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เพราะถูกน้ำกัดเซาะจนดินยุบตัว …

สัมพันธภาพ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ กล่องข้อความโชว์หน้าจอมือถือ ย…

บทเรียนชีวิต

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ในยามที่โกรธ หงุดหงิด ผิดหวังฯ…

เงาสะท้อน

บันทึกคนหลงทาง: อัยย์ รินทร์ ขณะเดินข้ามสะพานพระราม ๘ เห็นข้…

ปันเวลา

บันทึกคนหลงทาง: อัยย์ รินทร์ จินตกวีแห่งราชวงศ์ถัง เลือกเวลา…

กำไรชีวิต

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เกลียวคลื่นสะท้อนเงาแสงไฟหลอดน…

เพชรน้ำเอก

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เช้าวันสบายๆ และทุกวันอาจเป็นว…

ปราถนา

บันทึกคนเดินทาง : อัยย์ รินทร์ ในห้วงอารมณ์ ความคิดอะไรมากมา…

ความทรงจำดี ๆ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เพียงเห็นเธอเหม่อมองดูสิ่งรายล…

นิรันดร์

ครั้งแรกที่คุณตกหลุมรักมันจะเปลี่ยนชีวิตคุณไปชั่วนิรันดร์และ…

สุดใจ

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ คืนจันทร์เต็มดวงท่วงทำนองเพลงซ…

สัมผัส

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ เลื่อนเม้าท์ลากลูกศรไปยังโฟลเด…

แค่นั้น

คำ : อัยย์ รินทร์ สิ่งที่ยังคั่งค้างอยู่ภายในแม้นเก็บซ่อนไว้…

เนื้อใน

ผลไม้ถ้าไม่มีเปลือก เนื้อในมันก็อยู่ไม่ได้ แต่เรากินเปลือกนั…

ถนนสายนั้น

บันทึกคนหลงทาง : อัยย์ รินทร์ ถนนสายนั้นที่ว่างเปล่า ไร้ผู้ค…

คำปีใหม่

จำสิ่งที่ควรจำลืมสิ่งที่ควรลืมทำสิ่งที่ควรทำเลิกสิ่งที่ควรเล…

ปีใหม่

อันปีใหม่ นั้นต้องดีกว่า ปีเก่าใหม่ ๆ เปล่า ไม่มีดี นี้ไม่ไห…

ในตัวฉันเอง

ฉันออกไปแสวงหาวิมุติในป่า ปรากฏว่าบ้า… เพราะที่แท้มันอ…

ฝาก 

คำ : สมปอง ดวงไสว       &…

ระหว่างเกม

คำ : ก้าววิโรจน์ ดำจำนงค์ ๑.ตอนเป็นเด็กฉันโกหกพ่อแม่ว่าไม่สบ…

เราเป็นคน (ดี)

คำ: สมเกียรติ​ รักษ์มณี​ มีรัก โลภ โกรธ หลง ในดงมนุษย์มิสิ้น…

อยู่ใต้โลก

อยู่ใต้โลกจึงทุกข์การที่ต้องยินดียินร้าย ชอบไม่ชอบ รัก โกรธ …

อย่ามารักฉัน

คำ: นลินมณีอิศรา อย่ามารักฉัน – ฉันรักคนอื่นอย่ามาหยิบยื่นสิ…

สัมพันธภาพ

คำและภาพ : อัยย์ รินทร์ กลางฤดูหนาวปลายพุทธศักราชเก่า..แดดอ่…

เ ท่ า กั น

ปะการัง ๑.โลกร้อนด้วยไฟป่ามนุษย์บ้าเร่งสุมไฟด้วยอาวุธยังทำร้…

ทอธง

คำ : ชาคริต แก้วทันคำ (1)แม่ปลูกหม่อนเลี้ยงไหมโยงใจแม่เฝ้าทอ…

สัมผัส

อัยย์-รินทร์ หยากไย้บนผนังเข็มนาฬิกากระดิกหมุนวนเวียนรายการท…

“เก็บ”

คำ:จรูญพร ปรปักษ์ประลัย เก็บบทกวีจากหยดละอองน้ำจากแสงจันทร์ย…

ทางธรรม

ทางรอดโลกของโลกปัจจุบันนี้ มีอยู่ทางเดียวเท่านั้น คือเดินไปต…

แก่นแท้

ทุกศาสนา ล้วนมี ธรรมะเป็นเนื้อใน ซึ่งถ้าสามารถนำออกมาใช้ได้ก…

ค้นพบ

จงรู้จักตัวเอง คำนี้หมายว่า ค้นพบแก้วได้ ในตัวท่าน หานอกตัวท…

รัก ณ ลาว

บทเพลงและภาพวาดความประทับจากการที่ ศักดิ์สิริ มีสมสืบรวมภาพถ…

คำแม่สอน

ไม้ฟืน… ถ้ายังติดไฟไม่หมด ต้องดับไว้ใช้อีก …&#82…

เพื่อน

เราไม่ปัญญาที่จะมีเงินถึงล้านแต่เราสามารถทำประโยชน์ได้ อันมี…

ชีวิตในมุมบวก

จูงใจให้มองชีวิตในมุมบวกมีกำลังใจ สดใสทุกคืนวันรอดพ้นจากโรคภ…

สุขแท้

มีชีวิต อยู่โดยไม่ต้องรู้สึกว่าเราดี-เด่น-ดังอะไรเลยเพียงแต่…

ความจริง

อย่าสะท้านกับความทุกข์อย่าสุขจนประมาทสิ่งที่เต็ม อย่าให้ขาดธ…

เกิดมา

กินน้อย ใช้น้อย ทำงานมาก มีความสุข เหลือเจือจานเพื่อนมนุษย์ …

วันนี้

มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง เมื่อวานก็ผ่านมาแล้…

ศาลา

โลกนี้…เป็นเพียงศาลาพักร้อนชั่วคราว ของชีวิตที่เดินทาง…

สุนัขหางหาย

การศึกษา ระบบ “สุนัขหางหาย” แห่งโลกปัจจุบันนอกจากไม่สอนธรรมะ…

มหาศิลานคร

ทวาลัยมหาศิลานครคือพรแห่งบูรพาอัปสรฟ้อนรำบูชานาฏศิลป์ยังแว่ว…

 ฝ่าทะเลไฟ

เรือของคน แล่นฝ่า ทะเลไฟ  ไปไม่ไหว ดอกท่าน อย่าหาญกล้า   เรื…

ดูตัวเอง

“คำว่า “ศึกษา” ในภาษาไทย ก็คือ “สิกขา” ในภาษาบาลี มาจากคำว่า…

สงบ

ผู้ชนะ ย่อมถูก ผูกอาฆาต ผู้พ่ายแพ้นอนอนาถ ฤทัยถอน ผู้สงบย่อม…

ด้วยปัญญา

ศรัทธาต้องมาภายหลังปัญญา ปัญญาเห็นแล้วจึงเชื่อศรัทธาต้องเป็น…

เผาตัวเอง

ร้ายอะไร ไม่ร้ายเท่า จะเอาดี เป็นธุลี จับจิต เกิดริษยาชิงดีแ…

เหญอฮานอย

เพลง :เหญอฮานอยศักดิ์สิริ มีสมสืบ:คำร้อง/ทำนอง/ขับร้อง​ /ดนต…

แม่น้ำเริงรำ

คำ : ภักดิ์ รตนผล ล่วงสู่กลางเดือนกันยาแม่น้ำสีจำปาเปลือยกาย…

มุมมอง

จูงใจให้มองชีวิตในมุมบวกมีกำลังใจ สดใสทุกคืนวันรอดพ้นจากโรคภ…

ความดี

อย่ามัวเป็นห่วงว่าเขาจะตอบแทนไม่คุ้มกับความดีของท่านเพราะควา…

รักแท้

คำ: แหม่ม พัชริดา วัฒนา สุราแปลว่าเหล้ากินแล้วเมาเดินโซเซสัง…

มณีนัย

ภาพและคำ : ศิวกานท์ ปทุมสูติ พริ้งพร่างดั่งพัชราภรณ์สะท้อนใจ…

โอ้…มะละกา​

ศักดิ์สิริ มีสมสืบ :​Producer / คำร้อง/ทำนอง/ เรียบเรียงดนตร…

สายน้ำ

คำ: ศักดิ์สิริ มีสมสืบ เสียงฝั่งสองถามสายน้ำว่าท่านเป็นสายธา…

“โลกของรัก”

คำ : ศิปางศ์ …..ท่าทางไม่แน่นหนักสักเท่าไหร่ลุกนั่งได้…

สายใยแห่งรัก

คำ: อนุวัฒน์ มากชูชิตภาพ:สุชาติ ชูลี โอ้ละเห่เห่กล่อมสำเนียง…

ปรอยฝน

คำ : อมรศักดิ์ ศรีสุขกลางภาพ :สุชาติ ชูลี ละอองฝนเริงร่ายระบ…

คิดถึงแม่

คำ : กันย์นรา พิชาพรภาพ : สุชาติ ชูลี หัวใจแม่เกื้อหนุนอุ่นใ…

จากใจสู่ใจ

คำ : ฤทธิเกียรติ ไวบรรเทา คำว่าแม่ สั้นสั้นสำคัญนักเปี่ยมด้ว…

น้ำตาแผ่นดิน

คำ : ชมัยภร แสงกระจ่างภาพ : สุชาติ ชูลี ค่อยหยดร่วงพร่างพรูล…

วิวัฒนาการ

การงานนั่นแหละคือการก้าวหน้าไป ตามวิวัฒนาการ ทุกขั้นตอนของมน…

เพื่อนป่อง

คำ : ประยูร หงษาธรภาพ :สุชาติ ชูลี เขาชื่อบักป่องเติบโตจากกร…

ยินดีต้อนรับ

คำ : ไพฑูรย์ ธัญญาภาพ : สุชาติ ชูลี มาเถิด! ชานชาลาข้าต้อนรั…

มิตรภาพดั่ง

คำ :“กุดจี่” พรชัย แสนยะมูล ดั่งดอกไม้ในสวนหนึ่งนั่นแหละเราด…

ครูคนนั้น

คำ : นนทพัทธ์ หิรัญเรือง เหม่อลอย…มือลูบหนังสือเรียนโล…

กลับบ้านเรา

คำ: ภักดิ์ รตนผลภาพ:สุชาติ ชูลี นับแต่สงครามไวรัสคุกคามมนุษย…

“เห็น”

คำ : รินศรัทธากาญจนวตี ภาพ: จิรา ชุมศรี ในท่ามกลางทุกข์โศกโร…

“หวัง”

คำ: รินศรัทธา กาญจนวตีภาพ : สุชาติ ชูลี เราจะหวังถึงความหวัง…

เขียนฝัน

คำ : ธีระธรรม แก้วเพ็ญศรีภาพ : สุชาติ ชูลี อ่อนหวานพลิ้วไหวใ…

ที่คิดถึง

คำ : สิริวตี ภาพ : สุชาติ ชูลี บางครั้งฉันหวังไว้และหวังว่าเ…

ริ้วรอยจุมพิต

คำ: ภักดิ์ รตนผล บัดนี้ฉันได้ตื่นแล้วตะวันก็ชายแสงถึงชานเรือ…

ภูมิธรรม

มนุษย์เราแม้จะเกิดมาในชาติตระกูลใด ๆ ก็ดีมีรูปลักษณ์อันพิเศษ…

อัศจรรย์

การที่มนุษย์ทอดตัวลงเป็นทาสของยศศักดิ์ ทรัพย์สินและเครื่องมั…

ก้าวแรก

ต้นไม้สูงใหญ่ ถือกำเนิดจากหน่ออ่อนหอสูงเก้าชั้นเกิดจากดินหนึ…

สัจธรรม

โดยมิรู้ว่าสัจธรรมนั้นอยู่แนบชิดติดตนจึงออกแสวงหาเสียไกลสุดห…

ใจสมัคร

ความดื้อรั้นกับความยืนหยัดสองอย่างนี้แตกต่างกันมากการพยายามบ…

เมตตา

การตอบแทนความชั่วด้วยความเมตตากรุณาเป็นเครื่องหมายอัธยาศัยสุ…

คำสอน

คำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นวิทยาศาตร์ธรรมะของพระองค์ทำให้เรารู้จ…

อริยะ

คำ : วัฒนา ธรรมกูร สติปัญญาติดทั้งชีวิตก็ติดหล่มวิถีเปลี่ยวร…

มองโลก

จิตจะวุ่นหรือว่างมันแล้วแต่มองโลกในลักษณะอย่างไรมองโลกผิดจิต…

มั่นคง

ฉันตัดสินใจแล้วที่จะไต่ข้ามขุนเขาลูกนั้นทั้งนี้เพราะการเลือก…

มนุษย์สามัญ

สิ่งที่เธอทิ้งไว้หลังจากไปเป็นนิรันดร์นั่นคือหัวใจกับสัจจะดุ…

เด็ดเดี่ยว

แม้ร่างกายจะถูกคุมขังแต่ใจยังอิสระ โบยบินอยู่นอกกรงถ้าต้องกา…

ฮ้องขวัญ

ฮ้องขวัญหรือช้อนขวัญของชาวสูงเม่นจังหวัดแพร่ ประกอบด้วย ไก่ต…

ขณะโลกหมุน

ขณะที่โลกหมุนมันสมองในหัวกะโหลกของมนุษย์ก็เดินรุดหน้าอย่างเร…

ปลายทาง

หลายคนพยายามดิ้นรนขวนขวายไปให้ถึงจุดหมายของชีวิตแต่ลืมไปว่าช…

ฝีมือแห่งครู

คำ : ไพวรินทร์ ขาวงาม นิ่งพินิจจิตรกรรมธรรมชาติช่างพิสุทธิ์ …

สันติภาพ

โลกได้ใช้วัฒนธรรมในการทำสงครามเพื่อแก้ปัญหาสันติภาพของโลกมาช…

เป้าหมาย

คนเราถ้าตั้งใจะเดินไปหาสิ่งใดแม้ยังมองไม่เห็นหนทาง ถ้า&#8230…

ยืดหยุ่น

ทุก ๆ เรื่องในชีวิตมันมีความยืดหยุ่นและถ้ายังไม่ได้ลงมือทำ ห…

ครุ่นคำนึง

    คราฉันครุ่นคำนึงถึงความทุกข์ตรมขุกเข็ญของเพื่อนร่วมโลกคว…

ธารชีวิต

กระแสธารน้ำใสที่ไหลบ่ามีไม้ป่าไม้ขวางกลางวิถีมีเงามืดสว่างแจ…

“ปีใหม่”

ทุกคนควรจะได้ปรับปรุง ทุกสิ่ง ทุกอย่างให้เหมาะสมกับที่ว่า จะ…

ผู้ชนะ

ผู้ที่ชนะคนอื่นเป็นพัน ๆ ครั้งในสงครามไม่จัดว่าเเป็นผู้ชนะอย…

สงบ

ขุนเขาไม่สะเทือนเพราะแรงลมบัณฑิตไม่หวั่นไหว…เพราะนินทา…

ธารน้ำใส

ไร้ทั้งคน ไร้ทั้งวัว ไม่มีร่องรอยหลงเหลือมรรคาแห่งโบราณกาลได…

เชือก

เราคิดได้ว่ามนุษย์มีเสรีภาพเราไม่เห็นหรอกว่า…มีเชือกผู…

เป็นมนุษย์

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ก่อนจะเป็นอะไรในโลกนี้ทั้งเลวทรามต่ำดี…

คำตอบ

ขณะยืนพินิจภาพวาดจิตกรรมประชันฝีมือระหว่างสองสุดยอดช่างในสมัยรัชกาลที่ ๓ หลวงวิจิตรเจษฎา (ครูทองอยู่) กับหลวงเสนีย์บริรักษ์ (ครูคงแป๊ะ) ใช้ม่านกั้นเพื่อ ไม่ให้มองเห็นผลงานซึ่งกันและกัน ครูทองอยู่วาดทศชาติ“เนมิราช”ชาดก ส่วนครูคงเขียนภาพทศชาติ ตอน มโหสถชาดก ที่เน้นรายละเอียดผู้คน ทั้งคนไทย จีน ฝรั่ง โดยดัดแปลงเทคนิคแบบจีนมาใช้ ไม่มีคำติดสินที่ว่าใครแพ้ชนะเพราะผลงานอันเอกอุที่ครูทั้งสองได้ทิ้งไว้เป็นอนุสรณ์ นั้นล้ำค่าเกินจะถูกตัดสินให้แพ้-ชนะ

ความจริง

บางวรรคตอน : เจ้าชายน้อยออง ตวน เดอ แซงเต็กซูเปรี

เตือนสติ

คำ: พิบูลศักดิ์ มาชา ละครพลภาพ:สายัณ ชื่นอุดมสวัสดิ์

มนุษย์

บางวรรคตอน : พยับแดด ผู้แปล, ไม้หลา ปริศนาแห่งม้าตัวหนึ่งลีโ…

“ใจรัก”

คอลัมน์ :จากหุบเขาฝนโปรยไพรกนกพงศ์ สงสมพันธุ์