บทกวี: สิริวตี
ภาพ :อัยย์ รินทร์
พลิ้วสายลมพัดเรื่อยอย่างเอื่อยอ่อน
เงาสะท้อนแสงจันทร์อันอาบหล้า
โชนแสงไฟไหวพรมและลมพา
ร่ายระบำไปมากันรอบกอง
แต่ละคลื่นเคลื่อนชัดเข้าซัดเห่
คล้ายทะเลเยื้องย่างอย่างแคล่วคล่อง
จึ่งเภตราลอยลำต่างทำนอง
คำขับร้องล่องลิ่วพลิ้วราตรี
เขา…ส่งเสียงเพียงซึ่งประหนึ่งรับ
ผู้จรไกลได้กลับจากหน้าที่
เขา…ส่งเสียงตอบบ้างอย่างเสรี
ว่าวันนี้อยู่รอดยังปลอดภัย
มองแสงจันทร์เดือนเพ็ญเย็นสะท้าน
ทะเลยังต้องการเราหรือไม่?
เราจึงกลับมือเปล่าเหมือนคราวไป
หยาดน้ำใสไหลรับกับทะเล!
